EEN ZUIVERE KOFFIE

Op safari heb je oog voor alles. Omdat het er thuis niet is, of omdat je er bedrijfsblind voor bent geworden. Survivalgidsen Jan en Jos nemen je mee op Safety Safari en werpen frisse blikken achter poorten en hekken. 

We waren laatst in een koffieshop. Niet zo één waar je de wereld en alles erop en erom ruimer gaat zien, maar zo’n andere. Eén waar je koffie kunt drinken. We werden alleraardigst en allerdeskundigst geholpen (namelijk door een dochter van Jan, deskundigheid zit er in de familie). Wat we blieven? “Doe maar een koffie”, zeg ik en loop al bijna naar een tafeltje. Maar zo makkelijk gaat dat niet in deze shop, of misschien wel nergens maar dat is me dan ontgaan. Of ik even de coffee-menukaart wil bestuderen…. Ik tuur naar Flat White, Latte of Caramel Macchiato, Cafe Latte, Americano en nog een stuk of tien andere voor mij exotische bonenextracten. “Heb je ook gewoon een cappuccino?”, vraag ik aan de barrista die zich nog niet zo blijkt te mogen noemen, want dat is een vak en daar hoort een pittige opleiding bij. “Wil je er een extra shot in?” Om niet al te onnozel over te komen, stem ik maar toe, zonder te weten waarin.

Zwart
Terwijl we van onze - het moet gezegd; echt lekkere - koffie genieten schuift de dochter aan. Ze wil even haar voeten rust geven na een paar uur staan. Als ze na een paar minuten weer achter de bar staat, verbazen we ons. Over haar schoenen. Toen ze ging werken in de shop moesten er zwarte schoenen aangeschaft worden. Dat is de dresscode aldaar. Op zich niks mis mee, maar je kunt als werkgever ook verder gaan dan visuele attracties. 

In Spanje is ‘camarero’ – bediende in bar of restaurant - een gerespecteerd beroep. Er hoort grondige productkennis en omgangskunde bij. Tot zover is alles in en op orde met Jan’s dochter. Maar de werkgever investeert er ook makkelijker dan in ons land in scholing (tot bijvoorbeeld barrista). En in materieel. Zo hoorden we dat Spaans barpersoneel verplicht veiligheidsschoenen moet dragen met ondoordringbare zool. Want er kan glas op de vloer liggen... 

Maatwerk
Hebben we het eigenlijk over een beschermings- of een hulpmiddel? Je kunt er over discussiëren of het dragen van veiligheidsschoenen in een koffieshop niet wat overdreven is. Maar waar we het bij een tweede koffie (ik bestel dit keer met speels gemak een Latte Macchiato) wel over eens zijn: het is voor iedereen beter als er niet alleen optische eisen gesteld worden aan werkschoenen. Het draagcomfort is cruciaal voor het werkplezier, het uithoudingsvermogen en de gezondheid en dus voor goede arbeidsomstandigheden. Als je hele dagen staat en loopt zijn goede schoenen niet alleen prettig, maar ook noodzakelijk. Het is niet alleen slim dat de werkgever meebetaalt aan goede persoonlijke hulpmiddelen, het is ook verplicht. Artikel 44 van de Arbowet stelt dat de kosten voor naleving van de wet niet in rekening mogen worden gebracht bij de werknemer.

Maar wet of niet, dit is lang niet overal gebruikelijk. Werkgevers vrezen wellicht hoge kosten of een eindeloze discussie over soorten, maten en comfort. Maar dat lijkt ons onterechte zorg: Jos heeft toch ook binnen een kwartier uit twintig soorten koffie leren kiezen?!

Jan Snijder, survivalgids - veiligheidskundige – arbeidshygiënist
Jos Bus, survivalgids – communicator